Ondanks de economische crisis zijn woningen het afgelopen jaar niet goedkoper geworden. De gemiddelde prijs voor een huis in verstedelijkt gebied schommelt rond 300.000 euro, voor een appartement is dat 240.000 euro. ‘De huizenmarkt reageert traditiegetrouw traag op economische en maatschappelijke verschuivingen’, zegt John Romain, zaakvoerder van Immotheker.

Wie gehoopt had dat een woning fors in prijs zou dalen als gevolg van de economische crisis, komt van een kale reis thuis. Huizen en appartementen zijn amper goedkoper geworden sinds de recessie toesloeg in het najaar van 2008. Er is wel een einde gekomen aan de ongebreidelde en onrealistische stijging van de verkoopprijzen maar de bedragen die uiteindelijk voor een woning worden betaald, verschillen niet veel van die vóór de crisis.

‘Het is niet langer the sky is the limit op de vastgoedmarkt’, zegt John Romain van Immotheker. ‘Bouwpromotoren en particuliere verkopers dachten dat er geen grenzen lagen aan de financiële draagkracht van de kopers. Daarom werden astronomisch hoge prijzen gevraagd én in veel gevallen ook betaald. Tot de ontnuchtering kwam. Maar vandaag is de rust op de woningmarkt deels teruggekeerd.’

Minder afprijzingen

In april 2008 werd een woning in Vlaanderen verkocht voor gemiddeld 303.253 euro. In januari 2010 was dat 307.491 euro, met enkele schommelingen tot 316.000 euro. De huizen in Vlaanderen zijn dus zelfs iets duurder geworden in plaats van goedkoper, zoals velen hadden verwacht.

‘Ik had geen algemene prijsverlaging verwacht,’ zegt Romain, ‘maar in het totale pakket van aangeboden woningen zal een aanzienlijk aantal toch wel in prijs zijn gedaald. Het gemiddelde cijfer wordt echter beïnvloed door de duurdere woningen die minder snel een koper vinden. De afprijzingen zijn beter merkbaar in het segment van de duurdere huizen. Die categorie heeft het meest te lijden van de crisis.’

‘De grootste verschuivingen merken we bij de vraagprijzen: die daalden fors. Het feit dat er minder afgeprijsde huizen worden verkocht, is een teken dat de nieuwe vraagprijzen meer aansluiten bij wat de kandidaat-koper kan spenderen. De vastgoedmarkt biedt nu dus panden aan tegen realistischer kostprijs. Het is eigen aan de huizenmarkt dat dergelijke prijsverlagingen met vertraging worden toegepast.’

Wachten op nóg lagere prijzen zal wellicht weinig voordeel opleveren. ‘De voorraad beschikbare woningen krimpt in. Heel wat verkopers hebben de verkoop ingetrokken omdat ze niet het beoogde bedrag kregen en wachten nu op een betere periode. Maar of er die komt, is zeer de vraag.’

‘Ik vermoed dat er over een langere periode wel prijsdalingen volgen. Veel woningen zijn namelijk nog steeds te hoog geprijsd. Het voorbije jaar was er een crisis maar de burger voelde die nauwelijks. Dit jaar zal de onzekerheid toenemen, met meer werkloosheid. Wie een woning wil verkopen, zal zich moeten aanpassen aan deze nieuwe situatie. Een koper zal zich niet meer zo diep in de schulden durven te steken.’

Langer te koop

De kandidaat-koper aarzelt en dat is duidelijk merkbaar aan de veel langere periode dat een huis te koop staat. In april 2008 werd een woning na gemiddeld 69 dagen verkocht, in januari 2010 is dat al 132 dagen. De forse verlenging van de verkoopsduur is algemeen voor de huizenmarkt in Vlaanderen. ‘Daaraan voel je het effect van de crisis. Nu is de gemiddelde duurtijd nog niet overdreven toegenomen maar er zijn wel woningen die tot een jaar te koop staan. Het aantal dagen dat een woning te koop staat, is de beste graadmeter voor de verkoopprijs. Geraakt het pand niet verkocht, dan is de prijs niet in overeenstemming met de waarde van het goed’, zegt John Romain.

Bron: Het Nieuwsblad