Dit jaar werden al dubbel zoveel Vlaamse gezinnen uit hun woning gedreven als in 2008 omdat ze de huur niet kunnen betalen. Het gaat om bijna zestig uitzettingen per dag.

Vorig jaar werden volgens de Vlaamse Vereniging van Steden en Gemeenten (VVSG) 10.780 gezinnen uit hun woning gezet. Dat zijn er 207 per week of 30 per dag. Toen al was dat een record.

Dit jaar stevenen we af op een verdubbeling: 60 uitzettingen per dag. ‘In de eerste negen maanden van dit jaar begonnen eigenaars dubbel zoveel procedures tegen hun huurders wegens wanbetaling als vorig jaar’, zegt Katelijne D’Hauwers van het Algemeen Eigenaarssyndicaat (AES).

De verdubbeling van het aantal procedures van eigenaars tegen wanbetalers is een betrouwbare graadmeter. ‘In 90procent van de gevallen leidt zo’n procedure tot uitzetting op bevel van de vrederechter. Tien procent van onze 25.000 leden krijgt jaarlijks te maken met huurders die niet of onregelmatig betalen’, vertelt D’Hauwers.

Het geschatte cijfer van zestig uitzettingen per dag wil ze nuanceren: ‘In Vlaanderen woont driekwart van de gezinnen in een eigen woning. Uitzettingen doen zich vooral voor in grotere steden, en dan hoofdzakelijk in Brussel, waar de helft van de bevolking huurt.’

Nathalie Debast van de VVSG noemt de uitzettingen ‘een fenomeen dat escaleert, samen met andere duidelijke aanwijzingen voor de snel groeiende armoede in Vlaanderen’.

In geval van een uitzetting worden de OCMW’s op bevel van de vrederechter automatisch verwittigd, in de hoop dat zij op de valreep een oplossing kunnen vinden. Debast: ‘Meestal is dat ijdele hoop, want vrederechters zetten gezinnen niet zomaar op straat. Het gaat vrijwel altijd om leefloners en andere uitkeringtrekkers die zich hopeloos in de schulden werkten.’

Uit haar bevraging van OCMW’s leert Nathalie Debast dat overal in Vlaanderen, ook op het platteland, het fenomeen een dagelijkse realiteit wordt. Vanzelfsprekend speelt de economische crisis een belangrijke rol.

‘De crisis is een te gemakkelijke verklaring’, vindt Ludo Serrin van het Steunpunt Algemeen Welzijnswerk. ‘Er zijn gewoon te weinig sociale woningen. Zo worden armoedige gezinnen naar de duurdere private huurmarkt gedreven, waar ze onvoldoende worden beschermd.’

Nathalie Debast (VVSG) beaamt: ‘Een alleenstaande met een leefloon van 726euro per maand -wat onder de Europese armoedegrens van 860 euro zit- slaagt er niet in te voorzien in zijn basisbehoeften. Huur, energie en kledij vreten bij uitkeringtrekkers een te grote hap uit het budget om met het restje nog menswaardig te kunnen leven. Vorig jaar plaatsen we meer dan 38.000 budgetmeters voor elektriciteit, 7procent méér dan het jaar voordien. Een onmiskenbaar teken van de groeiende armoede.’

‘We onderkennen het probleem en ondernemen volgend jaar acties om het te neutraliseren’, zegt Vlaams minister Freya Van den Bossche (SP.A).

‘Er is een gebrek aan sociale, betaalbare huurwoningen. Te veel armlastige gezinnen staan te lang op de wachtlijsten. Het tempo waarin die woningen worden gebouwd, gaan we opvoeren. Tegen 2020 moeten er in Vlaanderen 64.000 extra sociale woningen staan.’

‘We richten volgend jaar sociale verhuurkantoren in. Bemiddelaars bieden dan privé-eigenaars zekerheid van betaling in ruil voor een billijke huurprijs. Kan een huurder niet betalen, dan neemt zo’n kantoor die verantwoordelijkheid over.’

Bron: De Standaard