Canada is op vele vlakken gelieerd aan zijn buurland, de VS. Maar terwijl de Amerikanen kampen met de hoogste werkloosheid sinds de Tweede Wereldoorlog en de vastgoedprijzen in elkaar zijn geklapt, ging de Canadese economie door een milde recessie en noteert de Canadese dollar vandaag op gelijke hoogte met zijn groene Amerikaanse broer. Het land is goed op weg om de best presterende economie van de G-20 te worden. Welk recept maakte dit mogelijk? Volgens het tijdschrift The Economist gaat het om een mix van verstandige politiek en een dosis geluk.

Noch het Canadese bankensysteem, noch de lokale huizenmarkt lieten de recessie binnensijpelen. De Canadese banken moeten hoge kapitaalbuffers opbouwen, waarbij de beheerde activa nooit meer dan twintigmaal het kapitaal van de bank mogen bedragen (een gigantisch verschil met de gebruiken op Wall Street en Europese banken). Huizenkopers die hypotheekleningen aangaan die 80% van de waarde van het aangekochte vastgoed overschrijden moeten een verpichte verzekering tegen wanbetaling nemen. Ook de banken moeten dat doen. Canadese banken hielden zich ver af van de traditionele zakenbankactiviteiten en ook de bonussen die aan topbankiers werden uitbetaald bleven binnen de perken. Een model dat vandaag door velen met afgunst wordt bekeken. Canadezen betalen meer voor bankdiensten, de banken zijn weinig innovatief, maar vergeleken met wat belastingbetalers in andere landen moesten ophoesten om hun banken te redden, zijn Canadese banken pas echt een koopje.

En het land leerde nog een les. In 1995 noemde The Wall Street Journal het land met zijn enorme begrotingstekorten, openbare schuld en stagnerende economie ‘een erelid van de Derde Wereld’. Jarenlang werd bezuinigd met als gevolg dat de regering van premier Stephen Harper in 2008 makkelijk een economisch steunplan kon afkondigen zonder het begrotingstekort over de 3% te jagen.

Maar Canada heeft ook geluk. Lijkt het oosten van het land eerder op Europa, dan heeft het westen veel weg van Brazilië, met zijn mijnbouw, zijn olie en zijn enorme gasreserves. [De teerzanden vormen een van de grootste oliereserves ter wereld, met naar schatting 2.500 miljard vaten (een vat is 159 liter) op verschillende dieptes. Met huidige technieken zijn ruim 300 miljard vaten te winnen; 175 miljard daarvan bevinden zich in bewezen reserves. Alleen Saoedi-Arabië beschikt, met ruim 250 miljard vaten, over grotere winbare reserves dan Canada. Maar het gaat om een van de moeilijkst winbare vormen van zware olie op aarde].

Ook de lokale landbouw profiteerde van China’s honger naar Canadese grondstoffen. Dit alles heeft geleid tot een immer duurder wordende Canadese dollar, die de producenten in het oosten van het land (Toronto, Montréal, Québec) het leven moeilijk maakt. Ook de vergrijzende bevolking en de daaraan gerelateerde duurder wordende gezondheidszorg, dreigen het land in de toekomst zuur op te breken. Vooral omdat de lokale politici weinig bereid lijken om de maatregelen te nemen die zich opdringen.

Bron:The Economist