Minsiter van Wonen, Inburgering, Stedenbeleid en Binnenlands Bestuur.

Efficiëntie 35/50

Keulen is een van de efficiëntste ministers van de Vlaamse regering. De budgetten voor sociale huisvesting stegen explosief en het Grondwettelijk Hof gaf groen licht voor de wooncode. Vooral de bepaling uit die code dat huurders van sociale woningen Nederlands moeten spreken of bereid moeten zijn het te leren, werd in Franstalig België zwaar op de korrel genomen. De Limburger bouwde ook een nieuw integratiebeleid uit. Er werd een netwerk van onthaalbureaus en huizen van het Nederlands opgericht, en een vernieuwde cursus Maatschappelijke Oriëntatie opgestart. De kaap van 50.000 inburgeringscontracten wordt nog voor de verkiezingen gerond.

Keulen hield voet bij stuk als het over de niet-benoeming van de drie dissidente burgemeesters uit de faciliteitengemeenten ging. Zijn tweede beslissing eind vorig jaar om de drie niet te benoemen, leek evenwel eerder bedoeld om de communautaire dialoog van Kris Peeters (CD&V) te kelderen.

Het gemeentedecreet werd een smet op het blazoen van Keulen. De voorbije jaren werd wijziging na wijziging goedgekeurd. Als kers op de taart moest begin dit jaar nog een amendement worden goedgekeurd waardoor Karel De Gucht (Open VLD) EU-commissaris kan worden zonder dat hij ontslag moet nemen uit de gemeenteraad.

Visie 15/30

Keulen is niet de man met de grote visie. In grote ideologische debatten komt hij zelden tussen. Als het over partijaangelegenheden of partijgenoten gaat, zal je de Limburger niet snel op een reactie, laat staan een onvertogen woord kunnen betrappen. Hij heeft de voorbije jaren vooral keihard gewerkt om de liberale numero uno te worden in Limburg. Daar lijkt hij ook in te zijn geslaagd. Bij de bestuursverkiezingen kreeg hij meer stemmen achter zijn naam dan Patrick Dewael.

Communicatie 11/20

Correct is het woord dat meestal valt als het over de communicatie van Keulen gaat. Niet te veel, niet te weinig. Helder en zonder fouten. Zijn grote handicap is echter een gebrekkige kennis van het Frans. Met de benoemingscarrousel rond de drie burgemeesters en de taalvereisten uit de wooncode was hij ongetwijfeld een van de Vlaamse ministers die het meest in de kijker liepen aan de overkant van de taalgrens. Alleen kwam hij zijn zaak bijna nooit verdedigen voor de Franstalige publieke opinie.

Totaal: 61/100

Bron: De Standaard