Bouwbedrijven spelen Russische roulette met hun eigen onderneming als ze niet beter sturen op de kwaliteit van hun orderboek. Dit stelt Ricardo Geervliet van adviesbureau Protiviti.

De consultant, die onderzoek heeft gedaan naar risicomanagement bij aannemers, heeft er wel begrip voor dat veel bedrijven bij deze economische tegenwind koste wat kost omzet willen genereren om hun personeel aan het werk te houden.

„Bouwbedrijven gaan echter vaak te gretig te werk bij het binnenhalen van projecten. Opdrachtgevers krijgen het volledig voor het zeggen, algemene voorwaarden worden overboord gegooid, marges zijn flinterdun en het potje onvoorzien is leeg. Als gevolg hiervan zien wij dat kleine bedrijven maar ook veel beursgenoteerde jongens dan ook maar besluiten om op het risicomanagement te beknibbelen waardoor de kans heel groot is dat op zo’n project enorme verliezen worden geleden.”

Volgens de consultant is het belangrijk dat bouwbedrijven juist in deze tijden hun verstand blijven gebruiken. „Het is niet te vermijden dat bouwers meer risico moeten nemen, maar die risico’s dienen dan wel gedurende de uitvoering van het project scherp in de gaten worden gehouden. Zo kan er op tijd worden ingegrepen als de kosten uit de klauwen dreigen te lopen en komen de financiële lijken niet pas uit de kast als het project anderhalf tot twee jaar later af is.

Geervliet benadrukt dat er bij beursgenoteerde bedrijven ook een schone taak is weggelegd voor de raad van bestuur en de raad van commissarissen. „Zij moeten de kwaliteit nog zorgvuldiger bewaken. Een goed gevuld orderboek doet het natuurlijk altijd leuk bij allerlei presentaties voor aandeelhouders en analisten, maar de kwaliteit ervan is uiteindelijk veel belangrijker. Een mix van lucratieve en wat lastiger projecten mag best als ze maar goed geclassificeerd zijn.”

Geervliet is ook altijd verbaasd als blijkt dat er weer een winstalarm wordt afgegeven door een gerenommeerde bouwer. „Meestal komt dat doordat de top van het bedrijf geen zicht heeft op projecten die worden aangenomen door de dochterondernemingen. De top vertrouwt op de divisiedirecties maar die zijn op hun beurt te veel gericht op het binnenhalen van omzet, met alle risico’s van dien dus.”

Bron: De Telegraaf