De Vlaamse overheid moet zich vasthouden aan het Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen.
      
De Bond Beter Leefmilieu maakte een balans op van het Vlaamse beleid ruimtelijke ordening en deed een aantal aanbevelingen over wat er in de toekomst beter kan:

Hou je aan het Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen

Het is een open deur om te zeggen dat onze ruimtelijke ordening nergens op slaat. Wegen, woonwijken en industrie liggen kriskras door elkaar. Het Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen, dat in 1997 tot stand kwam, is wel een middel om Vlaanderen leefbaar te houden. Volgens dat plan worden economische activiteiten gebundeld rond economisch knooppunten, wordt de woonfunctie in stads- en dorpskernen versterkt, wordt de open ruimte beschermd voor natuur, bos en landbouw en wordt de nadruk gelegd op het afremmen van de groei van de automobiliteit. De Vlaamse overheid wil dit RSV nu herzien. Een slecht idee, vindt de milieubeweging. De overheid moet zich houden aan de afspraken die daarin zijn vastgelegd.

Maak een atlas van de woongebieden

Wie op zoek gaat naar een geschikte bouwplek, kan terecht op een website met alle woonuitbreidingsgebieden. Maar dat is eigenlijk het tegenovergestelde van wat zou moeten gebeuren. Op die manier organiseert de overheid de stadsvlucht en duwt ze bouwlustigen volledig in de richting van de kavels buiten de bestaande woongebieden. De atlas van de woonuitbreidingsgebieden moet worden opgeborgen. Maak een atlas van de woongebieden waarin duidelijk is waar nog mogelijkheden zijn binnen de dorps- en stadskernen.

Kies voor een open ruimtelijke planning

Bij ruimtelijke uitvoeringsplannen krijgen burgers inspraak tijdens het openbaar onderzoek. Maar dat is eigenlijk te laat, want dan is het voorlopig plan al goedgekeurd door de regering. Er valt dan immers nog weinig aan het plan te veranderen waardoor alternatieve oplossingen of locaties geen kans meer maken. De regering is immers niet geneigd om af te wijken van reeds gemaakte politieke afspraken. Daarom zou de Vlaams overheid beter kiezen voor een open planning. Men vertrekt dan vanuit een probleemstelling, bijvoorbeeld: er is ruimte nodig voor nieuwe bedrijven. Die probleemstelling wordt voorgelegd aan de burgers. Die kunnen vervolgens, net als projectpromotoren, verschillende voorstellen doen om het probleem op te lossen. De regering kan dan een of meerdere voorstellen selecteren en een ruimtelijk plan opmaken.  (ig)

Bron: De Standaard