In de onderhandelingen tussen de verkoper en makelaar en tussen de koper en de makelaar proberen alle partijen zo sterk mogelijk te staan. Bent u van plan grond of onroerend goed in Frankrijk te kopen, dan leest u in dit artikel over de bon de visite, het maken van mondelinge afspraken en de offre d’achat. We geven u een aantal tips waarmee u tijdens het koopproces sterker staat.

Een belangrijke tip is dat u uw kennis over een Nederlandse koop niet integraal toepast op een koop in Frankrijk. Hoewel er veel overeenkomsten zijn, zijn er evengoed veel verschillen. In de eerste plaats staat u er bij een Franse koop enigszins alleen voor. U krijgt naar onze maatstaven waarschijnlijk veel waar voor uw geld, maar u weet waarschijnlijk niet of de prijs juist is. U kunt een architect de woning laten taxeren en desgewenst ook een rapport van de bouwkundige staat laten maken. Verder kan een officiële taxateur worden ingeschakeld (kosten € 598), wiens rapport ook door banken kan worden erkend.

Zoekopdracht

In Frankrijk heeft u alleen te maken met de makelaar van de verkoper. Een verkoper geeft een huis meestal aan meerdere makelaars in de verkoop. Alleen degene die het huis verkoopt, krijgt commissie. Een verkoper kan het huis ook zelf verkopen, waardoor hij geen kosten heeft. In verband hiermee probeert een makelaar zijn positie, begrijpelijkerwijze, zo veel mogelijk te versterken. Dat gebeurt doordat hij u als potentiële koper– voordat u de gegevens van het huis krijgt– een bon de visite voorlegt waarin staat dat u uw eventuele koop alleen via hem zal laten verlopen. Hierbij kan een probleem rijzen wanneer u hetzelfde huis bij een andere makelaar voor een lagere prijs ziet. Meestal kan daarvoor een oplossing worden getroffen. Leest u wel de tekst van de bon goed door omdat daarin soms staat dat u de makelaar gedurende een bepaalde periode, een zoekopdracht geeft. Voor het overige kunt u deze bon tekenen. Vaak moet dit ook, omdat u anders de gegevens van het huis niet krijgt.

Hoger

Bedenk dat mondelinge afspraken over de koop, niet bindend zijn. Er kunnen dus alleen verplichtingen ontstaan indien deze op enigerlei wijze, schriftelijk aangetoond kunnen worden. Dat hoeft niet meteen een koopcontract (compromis de vente) te zijn, omdat ook een mail- of faxwisseling tot die conclusie kan leiden. Is er nog (nagenoeg) niets op schrift, heeft u de prijs afgemaakt, de verkoper de hand geschud en wellicht met deze zelfs een glas wijn gedronken, dan komt het vaak voor dat deze verkoper in de wachttijd op het compromis– vaak twee weken– zeer actief wordt omdat hij dan nog de laatste kans heeft om het huis voor een hoger bedrag aan een ander te verkopen. Als hij dat schriftelijk doet, is dat rechtsgeldig en zit u ernaast. Ook de makelaars die van de verkoop horen zonder dat het om hun gegadigde gaat, dragen aan deze gang van zaken bij door alle geïnteresseerden op te porren om nog éénmaal een hoger bod uit te brengen.

Derde

Dit kan worden ondervangen door, zodra u het eens bent, meteen een zogenaamd offre d’achat te laten opstellen. Dit is een stuk dat de status quo van dat moment weergeeft en dat door beide partijen wordt getekend. Er staat in dat bijvoorbeeld maximaal zes weken genomen zullen worden voor het opstellen van het compromis. Tevens staat er in dat in die periode de verkoper het huis niet aan een ander mag verkopen. Zelfs wanneer aan u wordt gezegd dat het compromis er heel snel aankomt, is het raadzaam om toch aan te sturen op een offre d’achat. Er kan immers ook geharrewar ontstaan over een bepaling in het compromis en dan is het beter dat u steeds gedekt bent door genoemde periode van zes weken. Anders kunt u tijdens de onderhandelingen plots met een verkoop aan een derde worden geconfronteerd.

Bron: Dit artikel is geschreven door mr. Ton Steinz, verbonden aan Steinz & Dijkstra Advocaten.